อาชีพทางจิตวิญญาณ

การฟังคำพูดได้ความเข้าใจ การเจริญสติได้ความเห็นแจ้ง ถ้ามีสติเห็นกายทุกเวลา เห็นเวทนาทุกโอกาส เห็นจิตหลงคิด เห็นธรรมตามสมควรแก่ธรรม ชื่อว่าอยู่โดยชอบแล้ว

ความบกพร่องที่เลวร้าย คือ ปล่อยให้หลงคิดปรุงแต่ง อย่าไปเอาเหตุผลเป็นเรื่องให้เกิดการทะเลาะวิวาทกัน เราหลงโกรธให้คนอื่น มันคือความโง่ของเรา

การทำความดี ให้เริ่มจากตัวเราก่อน สังคมมันจะเลว แต่ตัวเราต้องไม่เลวร้าย เราห้ามตัวเราไม่ให้ทำความชั่วได้ แต่ห้ามคนอื่นอาจไม่ได้ อย่าหวังพึ่งผู้อื่นมากยิ่งกว่าการพึ่งตนเอง อย่าไปแสวงหาหรือปรารถนาสิ่งนอกตัวเราจนเกินพอดี การทำความดีในตน เป็นสิ่งที่อย่าได้พลาดโอกาส ถ้าไปหาความเป็นธรรมนอกตัวเราเอง ท่านจะผิดหวัง

คนที่โกรธคนอื่น จะเสียเปรียบคนที่ถูกโกรธ อย่าไปหาความดีจากคนอื่น ท่านจะเสียใจที่หวัง ให้ทำแต่ความดี แต่ที่สุดแล้วก็คือให้ปล่อยวาง

สังคมมันจะเลวร้าย แต่ตัวเราต้องไม่เลวร้าย คนทำดีก็ได้ ทำชั่วก็ได้ แต่มนุษย์ทำแต่ความดี ไม่ทำชั่ว

การเจริญสติ มีความรู้สึกตัว ถ้ารู้สึกตัวมาก ๆ ก็จะเกิดปัญญา เกิดความฉลาดรู้แจ้งในรูปนาม ล่วงพ้นภาวะเดิม หมดปัญหาในชีวิต จนพบชีวิตใหม่ แต่ถ้าไม่มีสติ ความหลงจะครอบงำ ทำให้เกิดความโง่หลงงมงายไม่รู้รูปนามตามความเป็นจริง ถูกกายถูกใจหลอกเอา เกิดเป็นภพเป็นชาติไปต่าง ๆ นานา ท่องเที่ยวอยู่ในวัฏสงสารเป็นอเนกชาติ

สติธรรมคุมกำเนิดของอธรรม ความหลงทำให้เกิดกำเนิดของอธรรม การทำความดีให้กับตัวเองก็คือ การมีสติ การเจริญสติเป็นอาชีพทางจิตวิญญาณ มีวิหารธรรมเป็นที่อยู่ ถ้าขาดสติก็คือความอาภัพอับจนทางจิต

ขอให้ทดลองเจริญสติดู ท่านจะได้คำตอบเอง จะได้ไม่เสียชาติที่เกิดมา อย่าหาเวลา เวลาไม่ต้องไปหา มีอยู่แล้ว เอากายใจเป็นอุปกรณ์เพิ่มสติ เติมสติลงไปในกายในใจ

ความทุกข์ความโกรธเป็นสิ่งที่ควรเอาชนะก่อนอื่นใด คนเราสนใจแต่จะเอาชนะสิ่งอื่นนอกไปจากตน ถ้าทุกคนรู้สิ่งเดียวกัน เห็นสิ่งเดียวกัน แก้ไขสิ่งเดียวกัน จะพึ่งพาอาศัยกันได้มากกว่านี้

ความโกรธเกิดขึ้นที่ใจ แต่ใจไม่ใช่ความโกรธ ถ้ามีสติดี ความโกรธและความทุกข์เกิดกับใจได้ยาก ถ้าความโกรธเกิดขึ้นกับใจ ก็แสดงว่าใจเถื่อน

จาก หนังสือ “ ธรรมะจากสมุดบันทึก ” หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ